Rouwclowns!

Las in de krant dat er onlangs bij ons in Arnhem een uitvaartbeurs was.
Voor bijna alles is er wel een beurs maar het fenomeen uitvaartbeurs was in elk geval voor mezelf nieuw.
De bedoeling zou zijn om daar ideeën op te doen om het afscheid op een persoonlijke manier vorm te geven.

Uit de informatie blijkt dat er van alles te zien was in een gezellige sfeer want er was live muziek en ook konden de bezoekers zien hoe de Wie Kan Doe-dragers op een swingende manier de kist naar het graf dragen.
Hoop voor de nabestaanden dat het niet al te veel swingt zodat de kist niet naar beneden dondert!

Of dat je staat voor de stand van de firma die urnen aanprijst met de de slogan, "Laat je niet kisten, morgen is alles in kannen en kruiken!"

Ook kon men kennis maken met de afscheidsballon met boodschappen van de bezoekers.
Niet echt origineel en enigszins plagiaat.
Volgens mij was er ooit al een jongen met een vlieger met een brief voor zijn moeder die hoog in de hemel is !!

Na de Cliniclown, Crimiclown is er ook de Rouwclown.
Je vraagt je af wat het nut is van deze Bassie die ook aanwezig was op de beurs.
Misschien om de grafstemming wat op te leuken of kleur te geven aan iets dat volgens de trend niet meer inktzwart mag zijn.

Om je verdriet te maskeren is er deze uitvaartpipo om het treurspel wat vrolijker te maken zonder dat het een Engelse klucht gaat worden.
Het ontbreekt er nog maar net aan dat hier geen deuren open en dicht gaan maar het deksel van de kist en de quasi overledene zwaaiend naar de toeschouwers roept "grapje!!".

De eerste 100 bezoekers kregen ook de gelegenheid met de lift naar de toren van de Eusebiuskerk te gaan.
Leuk om alvast te wennen aan het gevoel de aarde te ontstijgen!

De beurs was bedoeld voor iedereen die bezig is met zaken omtrent hun eigen uitvaart maar volgens mij meer voor de ondernemers die weer druk in de weer zijn met gaatjes opvullen in de markt van het heengaan.
Want ja "De een zijn dood..........."

Rouwclowns.....
Om je dood te lachen!

" Dat dan weer wel! "

Huppakee....weg!

Afgelopen maandag keek ik naar de TV documentaire Levenseindekliniek die gaat over een organisatie die euthanasie toepast bij diegenen die geen medewerking krijgen van hun eigen arts.
De documentaire volgt 3 mensen in hun laatste levensfase en geeft een indringend beeld hoe de euthanasiepraktijk zich op een hellend vlak bevindt.
De dood op bestelling, zullen we maar zeggen.

Zelf ben ik geen tegenstander van euthanasie zolang het ondraaglijk lichamelijk lijden betreft.
In deze gevallen ging het om psychisch lijden wat in de praktijk veel moeilijker is vast te stellen en waarbij vaak nog veel mogelijk is.
Menigeen loopt nu nog blij op deze aardbol rond terwijl diegene er ooit snel vandaan wilde!

Een zelfdestructieve man met een obsessieve dwangstoornis, een 100 jarige vrouw die klaar was met haar leven en tenslotte een vrouw met semantische dementie waardoor zij niet meer in staat was de dingen goed onder woorden te brengen.

Vooral de dementerende mevrouw was voor mij het (toen nog) levende voorbeeld van hoe het niet moet gaan omdat zij zelf niet meer in staat was de dingen goed te verwoorden en van zelfbeschikking was hier in de verste verte geen sprake.

De arts had maar liefst 7 gesprekken gevoerd waaruit zou blijken dat mevrouw dood wilde en zag in het uitspreken van de zin " ik wil huppakee" daar voldoende bewijs in!
Dat zij vanwege haar aandoening ook daarmee kan bedoelen dat zij zin had iets leuks te gaan doen of even op bed wilde rusten deed er blijkbaar niet meer toe.
Mevrouw wilde dood, terwijl dat woord nooit over haar lippen is gekomen!

De echtgenoot zegt tegen de arts dat het echt niet langer meer moet duren.
De vraag is alleen voor wie?
Hij was in elk geval niet van plan haar te bezoeken als zij naar een tehuis ging!
De arts spreekt met de echtgenoot af dat het maandag gaat gebeuren.

Ik kijk met verbazing naar het beeld van de arts met het voorkomen van een gepensioneerde louche antiekhandelaar zittend op de bank.
In zijn agenda noteert  hij " Huppakee Weg " en maandag lijkt een mooie dag want dan kan de mevrouw nog op zondag met haar man de schaatswedstrijd bezoeken.

De documentaire toont vervolgens hoe zij zelf de auto bestuurt, nog even een wit wijntje naar binnen werkt en buiten het stadion nog vrolijk meedeinst met het dweilorkest en bij alles hoor je "Huppakee"!
Zonder enig besef wat er de volgende dag gaat gebeuren.
Deze mevrouw zou dus psychisch ondraaglijk lijden!!

Vlak voor het moment supreme vraagt de arts of ze nog koffie wil maar ze wil daar huppakee , wijzend naar een plek achterin de kamer.
De arts en echtgenoot vinden dat ze maar moet blijven zitten waar ze zit, de stoel, nog net geen elektrische waar de executie gaat plaatsvinden.

Zittend in de stoel krijgt zij de dodelijke injectie maar in plaats van huppakee zijn haar laatste woorden  "verschrikkelijk, het is verschrikkelijk".
Het enige woord wat hier op zijn plaats is!!

"Leven doe je op je eigen manier, sterven ook" is een treffende slogan, maar het moet wel je eigen manier zijn!!
Voor mij komt deze "doodsfabriek" meer in aanmerking voor euthanasie dan de personen in de uitzending.

De levenseindekliniek?
Huppakee....weg ermee!!!

" Dat dan weer wel! "

Blinde Vinken....

Mensen zijn net vogels en dacht daar vooral aan toen ik een verliefd jong stel zag genieten van hun prille geluk.
De twee tortelduifjes die al druk snavel aan snavel hun liefdesnestje aan het bouwen waren en al mijmerden over gezinsuitbreiding want zo te zien was de ooievaar al in aantocht.

Mooi tafereel, en zag in mijn fantasie hoe het mannetje druk bezig was met het bouwen van het huisje en boodschappen doen want de kroost moest wel van voedsel worden voorzien.
Eerst met een stel takken en later iedere dag steeds weer met een stel wormen tussen zijn lippen.

Lastig als je op 6 hoog woont en je duiventil midden in een wijk staat zonder groen.
Dus werken geblazen en geen tijd om te pierewaaien!
Je moet natuurlijk wel het vrouwtje en kids tevreden stellen anders heeft ze de pik op je en kun je beter je snavel houden voordat je er alsnog uitvliegt!

Het klinkt natuurlijk heel seksistisch om te beweren dat de meeste vrouwen kakelen als een kip zonder kop.
Maar wat zouden wij mannen zijn zonder deze paradijsvogels..... pechvogels?

Blijkt wel uit het haantjesgedrag als het gaat wie er met de wulpse wulp vandoor mag gaan of er naar kan fluiten!
Maar als haantje de voorste ben je natuurlijk er als de kippen bij!
Je wilt tenslotte niet in de kuif worden gepikt!

Als paartje wil je ook wel een beetje bij elkaar passen .
Lekker zo'n interculturele relatie waar jij als mannelijke bosrietzanger vast zit aan een vrouwelijke huismus die niet uit de boom is te krijgen...takkewijf!
Was vast gezelliger geweest met een pimpelmees!

Het oog wil ook wat en als vogelman heb je het voordeel dat je gemiddeld aantrekkelijker bent dan het vrouwtje!
Maar ook de wat minder mooie vogels die als lelijk eendje worden geboren en zich een uilskuiken voelen kunnen uiteindelijk met de ware Donald of Katrien nog lang en gelukkig zwemmen!

En als je uiteindelijk als bejaarde vogel vleugellam en zo doof als een kwartel met het zicht van een blinde vink niet meer loopt als een kievit en steeds meer veren verliest wacht je op het moment dat ze de kraaienmars blazen

Maar voor het zover is zitten de aasgieren op het vinkentouw die uit zijn op de erfenis.
Bang dat er straks geen graantje overblijft en wachten tot de oude grijze duif zijn laatste vlucht gaat maken om dan de gouden kooi leeg te pikken.

Aan alles komt een eind, want ook de tijd vliegt.
Deze vogel die nog steeds zo trots is als een pauw met zijn eigen paradijsvogeltje is niet meer zo fris als een hoentje en gaat op tijd zijn nest opzoeken want hij moet vroeg uit de veren.

Met de kippen op stok!
Nou ja. eentje dan!

Ik ben tenslotte geen goudhaantje zoals Anton Heyboer....
Die had er vijf!! 

Wouw!

" Dat dan weer wel! "